از شریف تا ETH سوییس
به قلم: الیاس حیدری
یکی از تعاریف هوش توانایی تطابق با محیطه. اما تطابق با محیط چیه؟ تعریف من ازش پیدا کردن نسخهٔ بهینهٔ خودته در شرایط جدید. بهینه؟ باز تعریف من ازش رضایته. بدون توجه به معیارهای کلیشه‌ای. زندگی همیشه سخته، هیچ‌وقت بی‌مشکل نیست و هر مرحله از زندگی، هر تغییری، مشکلات جدیدی رو جلوی آدم می‌ذاره. مثلا وقتی تو محیطی با مردمی از جای دیگه قرار میگیری، تبعیض معمولاً یکی از بدیهی‌ترین چیزهاست. نگاه از بالا به پایین و/یا عدم پذیرش.
از مدرسه شهید هاشمی‌نژاد مشهد تا شریف
به قلم: امیرعلی ابراهیم زاده
اولین روز دانشگاه سراسر هیجان بود، جهانی جدید، شهری جدید و افرادی جدید. ما بچه بودیم و در دانشگاه می‌گشتیم و چنان به در و دیوار خیره می‌شدیم که همه در نگاه اول می‌فهمیدند ورودی هستیم.
اولین بار عرشیا اخوان بلافاصله پس از خروج از تالار‌ها و ثبت نام، ما را ایستگاه کرد. بار دوم هم نتوانستیم مچش را بگیریم و فیلمی مفتضح از ما تهیه شد تا در جشن ورودی‌ها نمایش داده شود.
یک گنگ کامل بودیم؛ 26 نفر فارغ‌التحصیل هاشمی‌نژاد مشهد بودیم و دنیایی از کنجکاوی و شهری بزرگ و پدر و مادری که بالای سرمان نبودند.
برنامه‌سازی پیشرفته؛ چیزی که می‌کارد، چیزی که برداشت می‌شود.
به قلم: سید سجاد کاهانی
دانینگ و کروگر در سال ۱۹۹۹ مقاله‌ای نوشتند که با آزمایشی ساده، نشان می‌داد افراد ناوارد ارزیابی‌ای فراتر از آن‌چه که هستند از خودشان دارند و افراد وارد ارزیابی‌شان از خودشان پایین‌تر از حدی‌ست که واقعاً هستند. این مفهوم که شاید پیش‌تر در فرهنگ عامهٔ بسیاری از نقاط جهان وجود داشته، با وجود این مقاله به شکل رسمی‌تری نشان داده شد و اکنون، این مفهوم تبدیل به یکی از پراستفاده‌ترین مفاهیم در کتاب‌ها و سایت‌های آبکی و زرد موفقیت و رهبری و فلان و بیسار شده‌است.[۱]
عکس از خود مقالهٔ اصل داستان[۳]
همه می‌دانیم که از یک روز به بعد مسعود غیبش زد. چه بر سرش آمد؟
به قلم: تیم تحریریه شماره ۱۴ رایانش
[شخصیت‌ها: +: مسعود | -: حسین | *: ستاره]
[موقعیت: ساعت ۲۲:۱۷، یک‌شنبه ۱۵ دی| لابی، کمی تاریک، کاملا خلوت، نسبتا سرد]
سه دانش‌جوی سال‌سومی در لابی با اضطراب و ترس یک‌دیگر را نگاه می‌کنند. هر از چند گاهی صدای کوبیده شدن و «باز کن! باز کن!» از آن سوی در سبزرنگ می‌آید؛ در قفل است. صدا در طبقات می‌پیچد.
- بابا این چه وضعیه آخه؟
+ خودت خوب می‌دونی چه وضعیه!
- بله، می‌دونم. اما خب می‌گی چی؟ یه بار! دو بار! صد بار که نمی‌شه.
* خب یه کاری بکنه یکی! زنگ بزنین به هد تی‌ای!
صدای همهمه‌ای از سمت آکواریوم شنیده می‌شود. سرها به سمت پنجره می‌چرخد، با نگرانی. صدای کوبیدن مشت به در آکواریوم در فضا پخش می‌شود. برای سه دانش‌جو از آن فاصله و از پشت شیشه چهره‌ها را مشخص نیست؛ اما اندام‌های خم، افتاده و غیر معمول جمعیت شباهتی با دانش‌جویان قبراق همیشه ندارد.
![عکس از خود مقالهٔ اصل داستان[۳]](https://lh3.googleusercontent.com/Efz0tRAG9Q7yVqzdmfluyed7651g1uTDnKSoqLGRn4d5lGNAvUO3ze6xuPZR7RmxYsuhUanbQajcRYv3SFoqdtkOwHlHM29HGnEXa7lbsK2YR-K7wVSTDGvL36m5mO0tUUcDjB8N)