ایونت از کاشت تا برداشت۱

به قلم: عرفان فرهادی

قسمت اول

آیا از چاقی مفرط و کمبود اعتمادبه‌نفس رنج می‌برید؟ آیا سر کلاس‌های دانشکده بی‌حوصله‌اید و ترجیح می‌دهید دکمهٔ درس را به بهانه‌ای بزنید؟ آیا مدتی‌ست رد داده‌اید و مرض انتشار رددادگی دارید؟ آیا مدتی‌ست تصویر سوپرزوم‌شده روی چشم و دماغ و دهن و دو ابروی حسن سندانی را ندیده‌اید؟ آیا مدتی‌ست آکواریوم دانشکده بیش از حد مرتب است واین مسئله رنگ‌بندی اعصاب شما را نارنجیِ تیره کرده‌است؟ پس در این راهنمای گام‌به‌گام برگزاری ایونت با ما همراه باشید:

۱. چیز چرب علمی پیدا کنید؛ اسم و موضوع.

 اولین گام ماه عسل شماست. از آن لذت ببرید. در کل اگر این نگاه خیام‌مآبانهٔ لذت‌بردن از لحظه را در مراحل اول روی زندگی پیاده نکنید، به زودی زندگی روی شما چیز می‌کند؛ پیاده. اصلاً به خاطر داشته باشید که برگزاری ایونت مثل لاغر کردن است؛ مرحلهٔ اول هم مثل روزهای اول رژیم گرفتن است؛ پس به دنیا بخند تا وسعت بکوشد به نگاه تو بخندد. البته اگه چیزی هست بگویید ما هم بخندیم. برای عبور از این مرحله کار سختی در پیش ندارید. اگر با سرچ گوگل آشنا هستید، ترجمهٔ اسم همین درس‌های خودمان (به خصوص ارشدها) کار شما را روال می‌کند. حالا فقط شمایید و دریایی از کلمات که با بلغور کردن هر کدام اسم مناسبی برای رویداد خود چیز می‌کنید؛ انتخاب. مثلاً چیز.

۲. اس‌اس‌سی را خر کنید.

 غول مرحله آخر را دم حجله چیز کنید؛ کله‌پا. شما مسیر طولانی‌ای در آتیهٔ خود در پیش دارید. باید پروپوزال بنویسید. جلسه تشکیل بدهید. تیم درست کنید. هدف تعریف کنید و هزار تا از این چیزها. اما شما می‌توانید. از خودتان اراده به خرج دهید. تلاش و کوشش را سرلوحِۀ خود قرار دهید که درخت‌تان بار دانش بگیرد. قرص‌های لاغری خود را دور بریزید و پاشنهٔ کفش‌ها را ور بکشید و به سراغ دبیر انجمن بروید. بستن با دبیرهمان کمربند لاغری‌ای است که اگر در بندرعباس از دست‌فروش‌های نزدیک ساحل که دمپایی لاانگشتی می‌پوشند با تخفیف بیست، سی درصد نخرید، باید تهران با چهار برابر قیمت و فشار تابلوی «چونهBچونه» از فروشندهٔ هیکلی «شوش‌مال» و به نکبت بخرید.

ادامه دارد...