به قلم: حسن سندانی
پیش از هرچیز بابت خشک بودنِ بیش از حد نگارشم –که برای عدم جهت دهی به فکر خواننده ناچار به این امر هستم– عذر می‌خواهم.
۵ آذرماه سال ۹۶، اولین مجمع عمومی انجمن علمی دانشکده برگزار شد. موضوع کلی جلسه، بررسی اهداف و رویکرد انجمن تا به آن تاریخ بود. ۱۵ اردیبهشت امسال اما، دومین و البته آخرین مجمع عمومی انجمن علمی برگزار شد. اما این بار خبری از بررسی برنامه های آینده ی انجمن نبود. کلیت جلسه در باب انتقاد و مباحثه پیرامون عملکرد یک ساله ی انجمن، و عمل به وعده ی “بستنی با انجمن” بود.
جلسه در مجموع حدود ۲ ساعت طول کشید. در ابتدای جلسه، محمدحسین اعلمی، از اعضای شورای مرکزی انجمن علمی، از اهداف کلی انجمن سخن گفت. در ادامه، عملکرد انجمن در طی یک سال گذشته شرح داده شد و مابقی جلسه به نقد حضّار و پاسخ اعضای انجمن به نقد ها گذشت. از مهمترین مسائل مطرح شده در قسمت ابتدایی جلسه، ایجاد بستر کار تیمی و همکاری دانشجویان، احیاء برند AI Challenge، اشاره به رویداد های جدید Slant و Webelopers، اشاره به برگزاری دومین دوره ی مسابقه ی سخت افزاری گیتواینو و در نهایت شروع به کار دوباره ی نشریه ی رایانش بود.
اولین نقدی که حضّار با آن مواجه شدند،نقدی نه چندان تند -والبته نه چندان ملایم-، درباره‌ی شعار های انتخاباتی نامزد ها بود. سینا ریسمانچیان، یک به یک شعار های انتخاباتی هر دو ائتلاف نامزد های انتخابات دوره‌ی اخیر ssc را برشمرد. و از اعضای انجمن خواست درباره‌ی وعده هایی که حداقل دانشجویان خارج از هسته مرکزی انجمن، خروجی مشخصی در راستای آن ها ندیده اند، توضیحاتی ارائه دهند.
ارتباط با صنعت: از گله‌مندی هایی که سینا ریسمانچیان درباره شعار های انتخاباتی داشت، مقوله ی ارتباط صنعت و دانشکده بود. این انتقاد با صحبت های علی بهجتی درباره اینکه رشته و دانشکده ی کامپیوتر بیش از حوزه های دیگر نیازمند ارتباط مستقیم با صنعت است، ادامه یافت. در پاسخ به این نقد، جواد ابوطالبی، دبیر انجمن، از تلاش های زیادی که در این‌باره صورت گرفته سخن گفت. وی ضمن اشاره به اینکه ارتباط دانشکده و صنعت مسئله‌ی بسیار پیچیده ای است، از ارائه‌ی پروپوزال توسط انجمن و شرکت های صنعتی گفت. اما آنچه که باعث شد انجمن و شرکت های صنعتی به توافق نرسند، این بود که با توجه به اهداف متفاوتی که طرفین در نظر داشتند، نمی‌توانستند به نقطه ی مشترکی برسند.
بازدید از مراکز علمی: دیگر نقدی که درباره ی شعارهای انتخاباتی مطرح شد، مقوله ی بازدید از مراکز علمی و صنعتی بود. طبق گفته های جواد ابوطالبی، مشکل این طرح عدم موافقت معاونت فرهنگی بود. سخت گیری های معاونت فرهنگی،شامل مواردی نظیر مخالفت با اردوی بازدید خارج از شهر، مخالفت با برگزاری اردوی همگانی و تاکید بر برگزاری اردو طبق لیست edu مانعِ برگزاری چنین بازدیدهایی می‌شد.
ارتباط استاد و دانشجو: یکی دیگر از نقد های این جلسه،درباره رابطه بیان اساتید و دانشجوها بود. جواد ابوطالبی ضمن مثبت برشمردن رویدادی مثل “انار با اساتید” برای نزدیک کردن استاد و دانشجو به یکدیگر، از فاصله ی زیاد فضای فکری دانشجویان و اساتید گفت. همچنین گفت بارها در طی جلساتی که داشته از این موضوع یاد کرده و اظهار کرده برای فاصله‌ی زیاد فضای فکری اساتید با دانشجوها باید فکری کرد.
حلقه تفکر: امیرحسین ملکی نقدی وارد کرد بر ssc، با این موضوعیت که دانشجویان خارج از شورای مرکزی ssc در تصمیم‌گیری های انجمن تاثیرگذار نیستند. او بیان کرد که ایجاد حلقه های تفکر از دانشجویان خارج از شورای مرکزی انجمن و دخیل کردن آن‌ها در تصمیم‌گیری های اصلی انجمن، کاری بسیار سودمند و در عین حال ساده است. جواد ابوطالبی معتقد بود که این کار اصلاً به سادگی امکان پذیر نیست. همچنین معتقد بود دخیل کردن دانشجوها در تصمیم گیری های انجمن در حد خوبی رعایت شده بود. مصداق بارز آن را نیز برگزاری SAIC دانست که تماما توسط دانشجوهای دانشکده(که اکثراً عضو انجمن نبودند) برگزار شد.
کار فرهنگی: از نقدهای جالب امیرحسین ملکی، عدم کار فرهنگی جدی در انجمن علمی بود. او اظهار داشت انجمن های علمی، متولّیان اصلی مسائل فرهنگی هستند. جواد ابوطالبی ضمن اشاره به اینکه معاونت فرهنگی آنچنان هم به انجام فعالیت های فرهنگی توسط انجمن های علمی روی خوشی نشان نمی‌دهد، گفت که در این دوره انجمن کار جدی فرهنگی که برای آن برنامه ریزی جدی و دقیق انجام شده باشد صورت نگرفته است.
ایده پردازی: از نقد های بیان شده توسط آقای سینا ریسمانچیان، مسئله‌ی ایده پردازی دانشجوها تحت بستری که انجمن باید برای آن ها فراهم کند بود. در پاسخ به این مسئله جواد ابوطالبی از تلاش های کارگروه ساختار سخن به میان آورد. هدف این کارگروه ایجاد یک طرح کلی برای ورود ایده های خام و -درصورت برخورداری از شرایط لازم- تبدیل آن‌ها به یک ایده ی پخته و در نهایت اجرایی کردن آن بود. اما به دلایلی این کارگروه به خروجی کارآمدی نرسید.او در راستای عملی کردن ایده ها با حمایت ssc از برگزاری رویدادهایی نظیر Slant سخن به میان آورد.
مسائل مالی: از دیگر مسائل پرحاشیه در این جلسه، بحث اسپانسرشیپ رویدادها بود. عمده‌ی گلایه از این بود که با اینکه می‌توان اسپانسرشیپ برخی رویداد ها را به شرکت های شناخته شده ای سپرد، انجمن علمی موافق این کار نیست. جواد ابوطالبی در پاسخ به این نقد گفت باید رفتار انجمن با اسپانسرها کنترل شده باشد. چه بسا برای رویدادی بتوان اسپانسرشیپ را به یک شرکت بزرگ سپرد، اما با توجه به آنکه آن شرکت عمدتا اسپانسرشیپ رویدادهای بزرگتری از دانشکده را برعهده می‌گیرد، انجمن علمی کمی محتاطانه عمل می‌کند تا رویداد های مهم آینده تحت تاثیر قرار نگیرند. البته در ادامه‌ی این صحبت ها محمدامین برقعی نیز بیان کرد که نحوه‌ی برخورد انجمن علمی با اسپانسرهایش باید کمی حرفه ای‌تر باشد تا شرکتی که اسپانسر یک رویداد است، با خشنودی و فراغ خیال روی رویداد های بعدی انجمن سرمایه گذاری کند.
اولویت شرکت بچه های دانشکده باشند: یکی از جالب‌ترین مسائلی که در جلسه مطرح شد، جامعه ی هدف رویداد های برگزار شده توسط انجمن بود. شخصی ضمن اشاره به اینکه تعداد کمی از شرکت کننده های رویداد های مثل SAIC و WSS از دانشجویان دانشکده ی خودمان است، بیان کرد بهتر است اولویت برگزاری رویداد ها برای دانشجویان خودمان باشد.
تقدیر ناگهانی: در پایان مراسم، بصورت غافلگیرانه و بدون اطلاع قبلی از چند نفر از دانشجویان دانشکده که کمک های شایانی به ssc در این دوره کرده بودند با اعطای هدایایی تقدیر شد. علی بهجتی (مسئول فنی SAIC)، عرفان لقمانی(مدیر مسئول رایانش)، خانم نجفی( سردبیر رایانش)، علی صحرایی(دبیر رویداد گیتواینو)، خانم زردبانی(دبیر رویداد Slant) و سروش عبادیان(دبیر رویداد WSS) کسانی بودند که از طرف انجمن علمی مورد تقدیر و تشکر قرار گرفتند.
