اولین مجمع عمومی انجمن علمی دانشکدهی مهندسی کامپیوتر با توضیحی در مورد فعالیتهای انجام شده توسط انجمن فعلی شروع شد. اعضای انجمن علمی به توضیح پیشرفتها و دستآوردهای خود پرداختند. اینفوگرافی منتشر شده توسط SSC گویای این فعالیتهاست.
باقی زمان جلسه به پرسش و پاسخ بین دانشجویان و اعضای انجمن اختصاص یافت. در ادامه تعدادی از پرسش و پاسخهای مطرح شده را میآوریم.
۱. انجمن علمی چیست؟
انسان یک موجود اجتماعی است. برخی کارها را دوست دارد به صورت دستهجمعی انجام دهد. برای انجام این کارها باید نهادی باشد تا وظیفهی هماهنگی را بر عهده بگیرد؛ از این رو انجمنهای علمی تشکیل میشوند.
به بیانی دیگر : «ما میآییم دانشگاه تا درس بخوانیم. انجمن برای این به وجود آمدهاست که فقط درس نخوانیم.»
مجموعهای از فعالیتهای فوق برنامه در دانشکده وجود دارد، کارهایی که دانشگاه برای آنها برنامهریزی نکردهاست. این کارها از میان بچهها بالا میآید. برای مثال، فرض کنید بخواهیم یک کار فرهنگی انجام دهیم، یا بخواهیم نگاهی متفاوت به مسائل فرهنگی، مثلا مسئلهی تقلب یا کار گروهی بین دانشجویان داشته باشیم. بخواهیم با شرکتها ارتباط داشتهباشیم و حتی بخواهیم با این شرکتها وارد مذاکره شویم. این کارها در انجمن علمی انجام میشوند. انجمن علمی تعدادی هدف کلی فرهنگی و تعدادی هدف علمی-صنعتی دارد.
انجمن علمی یک شورای ۹ نفره دارد. هزینههایش را از منابعی مانند پول ثبتنامها، اسپانسرها و کمکهای اساتید تامین میکند.
حمایتی که انجمن علمی از سمت دانشجویان دارد خیلی مهم است و وجههای که بین بچهها دارد از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از پیامدهای این وجهه این است که اساتید معمولا هنگام برگزاری رویدادها، از انجمن درخواست میکنند تا آن را برگزار کند، چرا که در این صورت میل دانشجویان برای شرکت بیشتر است.
۲. چقدر فعالیتهای انجمن علمی در راستای رفع خلأها و نیازهای دانشکده است؟
یکی از خلأهایی که به آن پرداختهایم، فاصلهی بین صنعت و دانشگاه است. یکی دیگر از خلأهای موجود دور بودن ورودیها از دانشکده و فضای آن است. سعی کردهایم با برگزاری جلسات و رویدادهایی برای ورودیها(از جمله کارگاههای مختلف) آنها را با فضای دانشکده آشنا کنیم. از دیگر کارها میتوان به شکل گرفتن ارتباط با انجمن علمی دانشکدههای دیگر، در راستای اشتراک تجربه و برگزاری رویدادهای بین دانشکدهای، اشاره کرد.
البته مشکلات زیاد هستند. تعداد اعضای انجمن و وقت محدودمان این امکان را به ما نمیدهد تا متوجه همهی این خلأها شده و در صدد برطرف کردنشان باشیم. بنابراین از شما دانشجویان تقاضا داریم تا در شناسایی و رفع این خلأها به ما کمک کنید.
۳. چرا انجمن علمی را «سختش» کردید؟ این سخت کردن باعث شده دانشجویان کمتر وارد انجمن بشوند. قبلا کارها به بقیه(در قالب کارگروهها) واگذار میشد که نکتهی مثبتی بود. همچنین قبلا برنامههای مفرحی از جمله بازی و سرگرمی و مسابقهی تایپ در اساسسی برگزار میشد.
خب حقیقت این است که سختش کردیم… شاید یک علت این باشد که اکثر اعضا تفکر گرا هستیم تا عملگرا. ولی خود نیز به این نکته واقفیم و از فیدبکهایتان در این زمینه استقبال میکنیم.
مشکلی که کارگروهها داشتند این بود که برخی افراد تحت فشار زیادی بودند، خصوصا افرادی که در چند کارگروه فعالیت میکردند. همچنین کارگروهها خیلی قالبمحور(برای مثال کارگروه مسابقات، کارگروه کارگاه و…) بوده و انعطاف نداشتند. به این معنی که ایدههایی که در کارگروه خاصی نمیگنجید، عملی نمیشد. از این رو تصمیم به تغییر ساختار گرفتیم. البته نیاز داریم افراد بیرون انجمن هم کمک کنند. مشغلههای دیگر اجازه و وقت کافی را برای رسیدگی به همهی ایدهها نمیدهد.
۴. به نظر میرسد حرف زدن با اساسسی سخت شدهاست. البته این گونه جلسات خوب و مفید هستند. اما ارتباط مستمر باشد بهتر است.
اما اعضای اساسسی، آدمهای دم دستی هستند. ارتباط با اعضای انجمن را به ایمیل و سایت و امثالهم محدود نکنیم. مهمترین راه ارتباطی با اساسسی، خود اعضای اساسسی هستند که همیشه در دانشکده حضور دارند. ما هم از دانشجویان کمی گله داریم که چرا ارتباط را سخت میکنید؟ چرا این صحبتهایی که در مورد انجمن هست و بعضا به گوشمان میرسد را به خود ما نمیگویید؟
۵. چقدر فعالیتهای شورای مرکزی شفاف است؟
همین سوالتان به نوعی جواب است. برای ما(اعضای انجمن) که همه چیز کاملا شفاف است. اگر منظور اعضای شورای عمومی(دانشجویان دانشکده) است، این نوع جلسات، که انشاالله ادامه خواهند داشت، در راستای شفافسازی هستند.
۶. ضمن تشکر فراوان از زحماتتان، چرا انجمن فعالیتها و دستآوردهایش را بیشتر به نمایش نمیگذارد؟ تعداد این جلسات و اینفوگرافیها را بیشتر کنید.
اگر این اعلانات خارج از حد اعتدال باشد، باعث برداشت بد و خودنمایی میشود که ممکن است عدهای را آزار دهد.
اینگونه جلسات فرصت خوبیست تا اعضای اساسسی را بشناسیم، با آنها ارتباط برقرار کنیم، دغدغههایمان را با آنها در میان بگذاریم، خلاهایی را که حس کردهایم به آنها معرفی کنیم و با هم برای بهبود دانشکده تلاش کنیم.